Fairy tales in Dutch

 

Waarom zonsondergang je bedroeft maakt

De lucht werd langzaam donker en je kon de eerste sterren al in de hemel boven het bos zien. Tegen de tijd dat Roodje een plaats om te zitten had gevonden, was de zon al achter het meer verdwenen. De hemel had een vuurrode kleur gekregen. Het licht weerkaatste op het water en fonkelde allerlei kanten op met de golven mee. Ineens zag Roodje in dat oranje licht een pad verschijnen dat recht naar hem toe kwam. De kleine muis was zeer verbaasd.

‘Zoiets moois heb ik nog nooit gezien!' dacht hij. ‘Zo'n hemel zie je nooit in het bos. Het is net een weg van licht die naar de zon leidt. Dit is een echt een tovermeer!'

‘Hallo!' zei het oranje licht.

De ogen van Roodje werden groot van verbazing en dezelfde heldere kleur weerspiegelde zich in die ogen.

‘Nog een keer hallo en goedenavond!' sprak de stem. ‘Je krijgt de groeten van je zonnestraal'.

‘Dacht ik het niet!' zei Roodje. ‘Meteen toen ik je zag, wist ik dat je een vriendje van de zonnestraal was. Maar vertel me eens waarom jouw kleur me een beetje bedroefd van binnen maakt en ook zelfs een beetje bang?'

‘Ik ben de zonsondergang, kleine muis en bij de zonsondergang neemt de zon afscheid. Afscheid nemen, is iets bedroefds. Je vraagt je dan toch altijd af of je je vrienden weer zal zien. Toch is het zo dat de zon altijd terugkomt'.

‘Ik begrijp het', knikte Roodje. ‘Het is iets bedroefds, omdat een dag voorbij is en nooit terug zal komen. Maar het fijne is dat er altijd weer een nieuwe dag komt'.

‘Je bent erg wijs, kleine muis. Dat komt omdat je van het zonlicht wat hebt geleerd. Sommige mensen denken dat er nooit een nieuwe morgen zal komen. Zij zijn dwazen en ik voel medelijden voor hen. Zij zijn altijd bang dat het hun laatste dag zal zijn'.

‘Dan ben ik ook een beetje dwaas omdat ik ook bang ben. Misschien is het toch zo dat er een dag komt die echt hun laatste dag zal zijn?'

‘Hoe kan iets dat geen einde heeft een einde hebben, kleine muis? Denk je dat er een einde aan licht is of aan de liefde? Alles wat leeft, verlangt naar de zon. Hoe kan die hen dan in het donker laten staan?'

‘Misschien wordt de zon wel boos omdat niemand iets over het licht wil leren en dan komt ze niet?'

‘Licht wordt nooit boos, kleine muis. Licht kan alleen maar schijnen, zoals je maar al te goed weet. Je hoeft niet bang te zijn. Voor jou staan talloze nieuwe dingen die beginnen en eindigen'.

Toen flitste het zonlicht een laatste keer over de hemel en verwarmde het hart van Roodje. Daarna was het donker.

Roodje raapte een paar blaadjes op en ging terug de grot in. Hij viel diep in slaap in zijn nieuwe huis, maar eerst zei hij tegen de parel: ‘Welterusten, mijn kleine schat. Maak je maar geen zorgen. Morgen komt er weer een nieuwe dag'.

 

 

Page 5 of 5